همه ي پنجره ها خنديدند

و نسيمي كه پر از عاطفه بود،

پرده را مي رقصاند

افق آهسته دميد

نبض يخ بسته ي من باز تپيد،

"دلم عاشـــــــق شــده بود"

عاشق گرمي آن واژه ي پاك

عاشق مطلع جوشنده ي نور

عاشق يك گل سرخ،

عاشق شهر بلور.

"واژه ي تـازه ي من، پنـجره ي چشـــــــم تو بود،"

ناگهان برقي زد:

باد و باران گفتند:

آسمان تعطيل است!"

پرده ها،

پنجره ها،

و نسيم سحري

" رويــــــــــــــــــا " بود..............